Wbrew temu, co mogłoby się wydawać, najstarszym szpitalem na terenie Gdyni wcale nie jest Szpital Miejski. Gdy w 1929 roku otwierano szpital przy Placu Kaszubskim prowadzony przez siostry miłosierdzia ze Zgromadzenia św. Wincentego a Paulo, już 4 lata istniała w Gdyni inna tego typu placówka.
Założona w 1925 roku Lecznica Nadmorska (zwana też czasem Szpitalem na Kamiennej Górze) mieściła się w pięknej i reprezentacyjnej willi przy dzisiejszej ul. Partyzantów (obecny wygląd budynku). Był to w pełni prywatny szpital założony przez Natalię Słowikowską z Warszawy, przedsiębiorczą wdowę po oficerze carskiej armii. Chorzy mieli w niej do dyspozycji około 60 łóżek szpitalnych oraz kilku lekarzy specjalistów – chirurga, internistę oraz ginekologa.
Lecznica Nadmorska zapewniała opiekę medyczną nie tylko letnikom, ale przede wszystkim robotnikom pracującym przy budowie portu. Ze względu na duży rozmach prac i wysokie tempo robót, dość często dochodziło tam do wypadków. Korzystanie z oddalonego o prawie 25 km szpitala w Wejherowie czy Gdańsku było w wielu przypadkach bardzo uciążliwe, a czasem wręcz niemożliwe dla osób potrzebujących pilniejszej opieki medycznej. Istniała wprawdzie już wtedy apteka we wsi Gdynia, gdzie czasem przyjmował lekarz w Wejherowa, ale nie zapewniało to odpowiedniego zaplecza dla rozwijającej się miejscowości.
Po otwarciu dwóch kolejnych szpitali gdyńskich – na Placu Kaszubskim (w 1929 roku) oraz Szpitala Zakaźnego na Grabówku (ok. 1930 roku), Lecznica Nadmorska zaczęła tracić na znaczeniu. W 1938 roku zostaje zamknięta i przekształcona w sanatorium o nazwie „Willa Słowicza”. Po wkroczeniu wojsk niemieckich w 1939 roku, budynek przez lata wojny służy hitlerowskiemu burmistrzowi Gdyni.
Autor: Paweł Różyński
Bibliografia:
Sokołowska M.: Encyklopedia Gdyni. Gdynia 2006.
Jabłoński H.: Rocznik Gdyński nr 8: Pierwszy szpital. Gdynia 1988.
Biadała E.: Rocznik Gdyński nr 9: Miejski Szpital Zakaźny. Gdynia 1990.
Roczniki Gdyńskie
Wikipedia
