Wraz z rozwojem Gdyni, konieczne stało się poprawienie infrastruktury zaplecza gdyńskiego portu. W rok po nadaniu praw miejskich, Rada Miejska uchwaliła plan inwestycyjny, który zakładał m.in. wybrukowanie kilku najważniejszych gdyńskich ulic. Miało to na celu nie tylko poprawienie komfortu i szybkości transportu, ale także zmniejszenie zakurzenia w centrum Gdyni. Dotychczas niemal wszystkie drogi miały charakter gruntowy, co w ciepłe dni znacznie utrudniało życie zarówno mieszkańcom, jak i letnikom, którzy przez tumany kurzu musieli przedzierać się na plażę.
Poniżej kilka zdjęć ze zbiorów rodzinnych przedstawiających brukarzy pracujących przy budowie gdyńskich ulic w latach 20. i 30. XX wieku. Wśród nich mój dziadek Edward Teofil Różyński.
